Achouffe

Algemene info

Brouwerij:

Achouffe
Achouffe (BE)
Bieren:
La Chouffe (8%)
Ardense Blonde 		Goudblond Bier, bruisend, sterk, fruitig, kruidig, hergist in de fles of het vat, zonder additieven, ongepasteuriseerd, met maakevolutie.
Mc Chouffe (8,5%)
De Skotch van de Ardennen 		Donker Bier, bruisend, sterk, fruitig, kruidig, hergist in de fles of het vat, zonder additieven, ongepasteuriseerd, met maakevolutie.
N'Ice Chouffe
De winterwarmer 		Een donkere « winterwarmer », bruisend, sterk, fruitig, kruidig, hergist in de fles of het vat, zonder additieven, ongepasteuriseerd, met smaakevolutie.
Inspectie: 17 November 2006 door 46 inspecteurs

Inspectie 2006
Verrassing in den donkeren Belgique!

De OBEC ging op 17 november 2006 naar de Ardennen!

Vertrek

Met een minimale vertraging werden alle inspecteurs op diverse opstap plaatsen opgehaald en togen we met 46 inspecteurs richting de Ardennen. Om het iedereen zo veel mogelijk naar zijn zin te maken, had de organisatie niet op het aantal opstap plaatsen beknibbeld. De eerste twee inspecteurs (Chris H. en Martien H.) konden om 7:50 uur al plaats nemen in de bus en de laatste inspecteur, een niet Océ-er nota bene, stapte even voor 10:00 uur net na Maastricht op.

In de bus werd iedereen door de Gouverneur welkom geheten. Hij vertelde over de tegenstrijdige reacties die hij altijd krijgt, als er een inspectie aan zit te komen. Deze variëren van "Ha, eindelijk, dat werd tijd" (zijn collega's en mede inspecteurs) tot "Wat, alweer?" (zijn vrouw). Om zich heen kijkende kon de Gouverneur maar weinig inspecteurs ontdekken die alle 20 keren mee geweest waren. De enige die hij ontdekt kan hebben, moet hem vanuit de spiegel aangekeken hebben...

Helaas moest de Gouverneur ons ook mededelen dat de Hertog er deze keer niet bij zou zijn. Deze had blijkbaar problemen met prioriteiten stellen. Hij had gekozen voor het 50-jarig huwelijksfeest van zijn schoonouders in plaats van een OBEC inspectie. Kijk, dat is nou zonde. Heb je een goede reden om ergens niet naartoe te gaan en dan gebruik je hem niet...

Omdat het de 20ste inspectie was, had de organisatie gemeend om iets extra's te moeten doen. In de bus werd dan ook een klein verrassingspakket uitgereikt met daarin onder andere een duitstalig brouwboek om zelf bier te maken, een kleurboek met als hoofd thema Sinterklaas en een heuse kwis. De OBEC is en blijft een international gezelschap. We komen (bijna) allemaal uit Nederland, we gingen die dag naar België, de documentatie was Duits en het kleur-thema Spaans!

In de bus werd en passant door één van onze inspecteurs nog even reclame gemaakt voor de wijn-actie van de hockeyclub uit Blerick. Die wijn was dan niet zo zeer voor de OBEC inspecteurs, dan wel voor de achtergebleven partners.

Remouchamps

Even voor 11:00 uur, mooi op tijd, kwamen we aan in Remouchamps. Hier zouden we een bezoek aan de grotten gaan brengen.

De organisatie had hier nog even een kleine uitdaging om de lunch helemaal voor elkaar te krijgen. De taal barrière bleek met name telefonisch een probleem bij het organiseren. Hierdoor hadden we maar voor zo'n 20 personen een lunch weten te reserveren bij restaurant Bon Homme. Gelukkig bleek men in het restaurant naast de grotten, Le Cheval Blanc, bereid om de handen even uit de mouwen te steken en, op deze rustige dag, een lunch te verzorgen voor 26 personen.

Hier begon het eerste donkere gedeelte van onze dag, we gingen ondergronds, de grotten in. De gids die ons door de grotten begeleide, was een spraakzame jonge Belg die meteen in de gaten had wat voor vlees hij in de kuip had. Hij hield zijn presentatie van de highlights in de grotten dan ook erg luchtig. Onder de pronkstukken in de grotten bevinden zich onder andere een drietal (roze) olifanten, een jong, zijn moeder en de schoonmoeder (van de Hertog misschien?). Ook de kathedraal, de grootste zaal in de grotten, was erg indrukwekkend. Om de acoustiek te laten horen, speelde onze gids een stukje didgeridoo. Verder konden we een rotsblok van enkele tonnen boven ons hoofd bewonderen dat gisteren pas naar beneden was gekomen en een soortgelijk rotsblok dat op de nominatie stond om naar beneden te komen (maar niet vandaag). Na een onderaardse wandeling van 1200 meter door de grotten, werd de route nog zo'n 700 meter per boot vervolgd. Hiertoe voegde een tweede gids zich bij ons om de eerste twee boten onder zijn hoede te nemen. De eerste gids hoefde maar één boot voort te duwen, die had al een stuk moeten lopen. De gids gaf ons het vrijblijvende, doch dringende, advies om onze handen op onze (eigen) knieën te houden om te voorkomen dat we tussen boot en grot terecht zouden komen. Bij één van de scherpere bochten kwam het volgende advies van de tweede gids: "eerste boot bukken, tweede boot bukken en bidden".

Nadat we met zijn allen weer heelhuids uit de grotten waren gekomen, was het tijd om te gaan lunchen. Eén groep ging naar restaurant Bon Homme en de andere groep naar restaurant Le Cheval Blanc, waar men intussen, in alle haast, alle voorbereidingen getroffen had. Nadat ook de laatste inspecteur eindelijk zijn lunch (zonder champignons) gekregen en verorberd had, ging het met de bus richting Houffalize.

Achouffe

Bij de brouwerij werden we verwelkomd door een van de plaatselijke kabouters. Om toch goed te zien en verstaanbaar te zijn, moest onze brouwerij gids op een kratje gaan staan.

Brouwerij Achouffe brouwt een drietal bieren:

  • La Chouffe, de Ardense Blonde van 8%
  • Mc Chouffe, de Skotch van de Ardennen van 8,5%
  • N'Ice Chouffe, de winterwarmer van 10%

Verder distilleren ze op basis van 5 jaar oud bier een bier brandewijn, Esprit d'Achouffe van 40%. Deze is wederom de basis voor Chouffe Coffee, een koffielikeur.

Alle bieren worden gebrouwen volgens het Chouffelse gemoedelijkheidsgebod.

De brouwerij is eind jaren 70 begonnen als de hobby van twee schoonbroers en vanaf circa 1985 gegroeid tot de huidige omvang (meer dan 35.000 hectoliter per jaar).

De Achouffe brouwerij is gevestigd op twee locaties. Op de eerste locatie wordt het bier gebrouwen en wordt het bewaard om te gisten. Daarna gaat het per tankwagen naar de bottelarij, die een kilometer of 7 verderop ligt. Wij deden deze route met de bus. In de bottelarij wordt het bier gebotteld en staat het nog geruime tijd te rijpen (nagisting op de fles) voordat het naar de dorstige klanten gaat. Van deze klanten zijn wij, Nederland, de grootste afnemer. Dat leverde ons een bedank applaus van de brouwerij medewerkers op.

Opvallend in de bottelarij is de totale afwezigheid van veiligheidsmateriaal. Daar waar wij Nederlanders gewend zijn aan ARBO maatregelen (lees: gehoor bescherming, veiligheidsbrillen en het op afstand van lopende machines houden van mensen die niet tot het personeel behoren), hadden we hier als bezoekers totaal vrij spel en mochten we alles van zeer dichtbij bekijken.

Tot slot kreeg iedere inspecteur een Achouffe glas mee en togen we met de bus naar de kroeg waar we dan eindelijk het eindresultaat zouden mogen keuren. Ook de chauffeur werd van een glas voorzien. Zelfs voor de Hertog, hoewel niet lijfelijk aanwezig (wel mentaal neem ik aan), kregen we een glas mee. Zo heeft hij altijd een aandenken aan wat hij heeft moeten missen deze keer.

Proeverij

De proeverij vond plaats in een gezellig belgisch café, een stukje in de goede richting naar de brouwerij. Dat laatste was erg relevant, aangezien we daarna van het café naar de brouwerij terug zouden moeten lopen (ongeveer 4 kilometer). De chauffeur moest namelijk verplicht 8 uur stil staan voor een rust pauze (rijtijden besluit) en ging nadat hij ons bij het café had afgezet meteen door naar de brouwerij, alwaar hij ons des nachts weer op zou pikken om naar huis te gaan.

Zo ver was het gelukkig nog lang niet en we hebben ons het Achouffe bier goed laten smaken. Helaas was er nog geen N'Ice Chouffe verkrijgbaar (pas na 1 december).

Het café waar de product keuring werd uitgevoerd kon maar ternauwernood onze groep van 46 inspecteurs herbergen. Het was een heel gezellig kroegje, waar de slechte smaak voor muziek ruimschoots werd goedgemaakt door de hele goeie smaak voor en van het bier. Op een gegeven moment kregen we versterking bij het proeven van een groep back-packers die het ook tijd vonden om eens wat anders te doen dan te lopen. Met deze nieuwe OBEC vrienden werden met behulp van enkele stafkaarten de eerste voorbereidingen voor onze wandeling terug naar de brouwerij getroffen. Dat kon niet meer mis gaan, dachten we...

Na de producten van de Achouffe brouwerij goed aan de tand gevoeld te hebben, werd het tijd om op te breken richting restaurant La Petite Fontaine, recht tegenover de brouwerij. Helaas aan alle goeie dingen komt een end, maar er lagen nog meer goeie dingen in het verschiet. Het was tijd voor ons tweede donkere avontuur.

Survival tocht

Vol goede moed en ervan overtuigd dat we, ondanks de vallende duisternis, onze weg naar de brouwerij blindelings zouden kunnen vinden, begonnen we aan onze avond wandeling. Onze strategic planner, Robert L., had speciaal voor de gelegenheid een GPS geval meegenomen en dat gecombineerd met onze goede voorbereidingen zou ervoor moeten zorgen dat we in no-time bij de brouwerij zouden zijn. En ja, na een tijdje gelopen te hebben wist het GPS geval te melden dat de 'bestemming bereikt' was. Normaal gesproken hadden we deze woorden met euforie begroet, ware het niet dat we in het zakkeduuster, in the middle of nowhere stonden. Tja, wat nu. Ons GPS geval bleek onbetrouwbaar en de herinnering aan een route uitgestippeld op stafkaarten bleek voor het merendeel in alcoholische nevelen gehuld. Dan maar de weg vragen. Na bij enkele van de schaarse huizen aangebeld en geklopt te hebben, bleek er eindelijk iemand bereid om de deur te openen voor de Witte Raaf met een gevolg aan donkere figuren. Er wonen dappere mensen in de Ardennen. Gelukkig kon onze dappere Belg ons vertellen in welke richting we moesten lopen om de hoofdweg naar de Achouffe brouwerij te vinden. Enkele inspecteurs hadden dit ondertussen samen ook al uitgepuzzeld en dat gaf ons het vertrouwen dat misschien toch nog alles goed zou kunnen komen.

Om een of andere duistere reden was een groot gedeelte van de groep echter verdwenen en waren we nog maar met negen inspecteurs over. Inderdaad werd na een klein stukje lopen de hoofdweg bereikt waar des middags nog met de bus overheen gereden waren. Ondanks dat we weer op de goede weg waren, moest het gevaarlijkste nog komen. De kilometers die voor ons lagen, gingen over een zeer bochtige, onverlichte (maar wel verharde) weg waar toch nog het nodige verkeer overheen kwam. Dat verkeer was totaal niet voorbereidt op een grotere groep van wandelaars die in het donker zonder verlichting langs de weg liepen. Gelukkig ging alles echter goed en bereikten we na enkele kilometers de brouwerij en daarmee ook het restaurant waar we de rest van de avond door zouden brengen.

In het restaurant aangekomen bleken de verdwenen inspecteurs (het grootste gedeelte van onze groep die dag) daar al veilig aangekomen.

Het grote voordeel van onze, niet echt ingeplande, survival tocht door de Ardennen was dat iedereen weer behoorlijk nuchter en erg hongerig was. Het nadeel was dat diverse inspecteurs er blaren en spierpijn aan over gehouden hebben. Maar blaren en spierpijn verdwijnen en de herinnering aan een donker avontuur blijft...

La Petite Fontaine

Bij La Petite Fontaine werd goed gegeten en nog beter gedronken. De avond vloog voorbij en voordat we er erg in hadden was het tijd om te gaan. Normaliter sluit La Petite Fontaine om 10:00 uur. Echter speciaal voor OBEC werd er heel flexibel met de sluitingstijd omgegaan, zodat we pas om 0:00 uur naar huis hoefden.

Terugtocht

Toen iedereen in de bus zat, werd de terugtocht aanvaard. Om de tijd te doden werden er twee films vertoond, Ice Age 2 en de Lama's. De auteur van dit stuk onthoudt zich expliciet van enig commentaar over laatstgenoemde programma.

Ook werd op de terugweg de Bruer van Rhijn wisseltrofee uitgereikt aan John G. voor zijn geheel belangeloze en meer dan 100% inzet bij de voorbereidingen van deze inspectie. John G., die de maandag na de inspectie jarig zou zijn, nodigde bij monde van Jac V. iedereen uit om des maandags morgen een stukje vlaai te komen eten op zijn kantoor.

Uiteindelijk werden alle inspecteurs weer veilig en wel afgeleverd, moe maar voldaan. De laatste zullen de eersten zijn en zo was het. Chris H. en Martien H. werden als laatste rond 2:30 uur in Maasbree uit de bus gezet. Zij hebben de langste dag gehad en kregen de meeste waar voor hun geld. Dat had overdag al geleidt tot een voorstel om deze twee inspecteurs dan maar meer te laten betalen. Aangezien we echter alle inspecteurs gelijk behandelen, heeft dat voorstel het niet gehaald. Alle inspecteurs die het maximale uit hun OBEC inspectie willen halen, worden opgeroepen om de volgende keer ook op bij de eerste halte op te stappen en bij de laatste halte pas weer uit te stappen.

After party

Voor de eerste keer in de geschiedenis van de OBEC werd er een heuse after party georganiseerd. Een groot aantal inspecteurs had gevolg gegeven aan de oproep van Jac V. en het was een drukte van jewelste op maandag ochtend rond 11:00 uur bij John G. op kantoor. Er werden veel herinneringen opgehaald en over en weer aangevuld.

Dit bleek een goed initiatief. John G. riep dat hij ieder jaar op dezelfde dag jarig is en dat komt dan goed uit. Ieder jaar de maandag na de OBEC inspectie...

Film test

Nieuw in dit theater!

Filmpjes van onze Achouffe inspectie: